We schrijven Juni 2018. Harry en Roelie Morskate laten huis en haard achter en stappen op de fiets voor een avontuur waarin ze in drie jaar tijd de wereld rond zouden fietsen. Helaas werden ze in de wielen gereden door Corona. Ze zijn weer terug in Nederland, hopelijk tijdelijk. In ruim 22 maanden doorkruisten ze samen 30 landen, fietsten 31.000 kilometer en overwonnen 215.000 hoogtemeters. De Uitstraling zocht het fietsduo op, op hun tijdelijke adres in hartje Eindhoven. Samen komen ze op de deurbel af en loodsen ons mee naar het appartement op de derde verdieping waar we plaatsnemen op het balkon.
Roelie trapt direct af: “We hadden onze banen opgezegd, ons huis verkocht en zojuist de sleutels afgegeven bij de makelaar. Toen zijn we naar België gefietst, waar we voor de eerste nacht ons tentje hebben opgezet. Toen was het plan om in september 2021 – ongeveer – weer terug te zijn. We zijn bijna twee jaar onderweg geweest. Eind Mei zaten we in een dorpje aan de voet van de Andes en gingen de grenzen op slot. Omdat daar geen uitzicht was op versoepeling, zijn we weer teruggekomen naar Nederland. We weten niet voor hoelang. Maar we kijken vooral naar de mooie dingen die we tot die tijd hebben meegemaakt.” Wie nog meer statistieken wil zien, kijkt op hun blog Heart to Beat. Harry knikt tevreden en begint bij land 1: “Toen we in 2018 vanuit Nederland vertrokken, zaten we midden in de zomervakantie. In België, Duitsland en Oostenrijk kwamen we nog allemaal Nederlanders tegen. Pas toen we in Slovenië waren, hadden we het idee dat we niet meer op vakantie waren, maar op een echte wereldreis gingen. Van Kroatië trokken we naar Bosnië-Herzegovina, Bulgarije, Griekenland naar Turkije. Tot aan Turkije hebben we, op een uitzondering na, iedere avond ons tentje opgeslagen. We hadden ondertussen een vast ritueel.” Roelie kan het ondertussen dromen: “Tentje opzetten, boodschappen doen, eenpansgerecht op het kooktoestel, - macaroni met tomatensaus is favoriet - eten met een drankje en dan op tijd naar bed.”
Verrassend
Harry glimlacht als de bestemming Turkije valt: “Dat was echt het meest verrassende land. Een prachtig landschap met bossen, watervallen en meren. Turken zijn superlieve gastvrije mensen, de keuken is fantastisch en door de historisch lage munteenheid is het daar spotgoedkoop. Het idee was om in twee weken via de kust bij de Zwarte Zee naar Georgië te fietsen. Dat hadden we gezien bij Wie is de Mol? Daar wildenwe gaan genieten. Maar overal in Turkije moesten we theedrinken of blijven eten. Of we werden onderweg overvallen door een menigte om mee te feesten, te dansen en te eten. Dat heeft ons ontzettend vertraagd.” Roelie bevestigt: ”We deden er negen weken over. Toen moesten we de beroemde en beruchte Pamir Highway door Oezbekistan en Tadzjikistan overslaan. Die staat nog op onze bucketlist.”
Kerstmis en kakkerlakken
Harry vervolgt: “In November wilden we een wandeltocht doen in de Himalaya. Toen we Turkije verlieten was het al oktober. We hebben toen de Noordelijke Kaukasus en Tbilisi doorkruist en zijn naar Kathmandu gevlogen. Daarna volgde India, via Nepal. Daar vierden we kerst in Nagaland, een deelstaat in het noordoostelijke deel van India. Daar leefden honderd jaar terug 15 stammen die elkaar dagelijks naar de keel vlogen. Of erger. Door Schotse missionarissen zijn ze bekeerd tot het christendom en kwam er eindelijk vrede. Met kerst stonden daar de kerstbomen en kerststalletjes met nepsneeuw langs de kant van de weg terwijl het er 25 graden was. Bizar. In India konden we onderweg nergens stoppen of we werden direct door een menigte van soms wel vijftig(!) Indiërs omsingeld die selfies wilden maken.
Op een avond, op zoek naar een slaapplaats, was het overal zo smerig dat we telkens doorfietsen, hopend op een iets schoner matrasje. Toen het uiteindelijk pikdonker was, konden we terecht bij een hotel dat eigenlijk nog niet geopend was. Alles was splinternieuw, behalve de kakkerlakken. Die zaten echt overal. Zo vies. Pas toen we in Indonesië waren, wisten we dat het in India eigenlijk wel meeviel...”
Na India volgt Myanmar, oftewel Birma, oftewel Burma. Maar daarover meer in deel 2, binnenkort in De Uitstraling.
