Hoe snel kan het gaan? Zo zit je nog in een klein stadje in Argentinië in afwachting van het vervolg van je wereldreis, zo kijk je vanuit je tijdelijke appartementje uit op Stratumseind in Eindhoven. En sta je op het punt om te starten met nieuwe banen.
Frank van den Heuvel 13-07-20, 07:00
Harry (r) en Roelie (tweede van links) Morskate bij hun afscheid van de Argentijnse pensionhouders in Chos Malal.
Het overkomt Harry en Roelie Morskate, het stel dat in 2018 begon aan een wereldreis per fiets die drie jaar zou duren. Ze verkochten hun huisje in Oirschot en bijna al hun bezittingen om op hun tweewielers het grote avontuur aan te gaan. De reis verliep eigenlijk perfect, naar het zuiden van Europa, Turkije, Georgië, de sprong naar Nepal en Zuidoost-Azië, Australië, Nieuw-Zeeland, de vlucht naar Argentinië.
En toen, pardoes, het einde door het coronavirus, dat ook in Zuid-Amerika flink huishoudt. Tien weken zaten ze min of meer in lockdown in Chos Malal, in een pension. Daar hadden ze het naar omstandigheden goed, maar het vooruitzicht om de reis te hervatten werd alsmaar troebeler. ,,Op een gegeven moment nam de Argentijnse regering de beslissing om tot 1 september alle vluchten te annuleren'', vertelt Roelie. ,,Ook de grenzen met Peru gingen dicht. Langzaam werd duidelijk dat we de reis dit jaar niet meer zouden kunnen voortzetten.''
Harry: ,,We hebben nog wat opties bekeken om weg te gaan uit Zuid-Amerika en elders verder te fietsen, maar ook dat was niet haalbaar. Overal zijn restricties vanwege het virus. Toen hebben we contact opgenomen met de Nederlandse ambassade.‘’
Vervolgens ging het snel. Want een repatriëringsvlucht van KLM bracht hen eind mei weer naar Nederland. ,,Niets dan lof voor de medewerkers van de ambassade daar. We zijn super geholpen.‘’
Het stel maakt allerminst een verslagen indruk. ,,Dat klopt ook'', zegt Harry. ,,We hebben deze wereldreis kunnen ondernemen in het precoronatijdperk en dat stemt meer dankbaar dan verdrietig. Wij zijn tijdens onze reis overal warm ontvangen, hebben maximaal kunnen genieten. We hebben sterk het gevoel dat het straks, na corona, niet meer wordt zoals het was, in ieder geval voorlopig.''
Draad opgepakt
De twee hebben de draad in Nederland snel opgepakt. In eerste instantie was er ook de blijdschap om vrienden en familie terug te zien. Inmiddels zijn ze allebei verzekerd van een nieuwe baan en wordt volop gekeken naar een ruimer huis of appartement in de regio.
,,In eerste instantie dachten we er nog over om de reis later te hervatten. Maar met het op zoek gaan naar nieuwe banen is dat natuurlijk veranderd. Steeds meer is het gevoel gekomen: het is goed zo.''
Ze koesteren de herinnering. Roelie: ,,Het is een fantastische reis geweest. We hebben zoveel meegemaakt, zoveel gezien, zoveel mooie mensen ontmoet.''