OIRSCHOT/CHOS MALAL - Op hun wereldreis per fiets zijn Harry en Roelie Morskate uit Oirschot gestrand in Argentinië. Daar zitten ze voorlopig vast in een klein stadje.
Harry en Roelie Morskate in de tuin bij het hostel in Chos Malal. © RV
Eigenlijk is het de eerste majeure tegenslag in bijna twee jaar dat Roelie en Harry Morskate nu op de fiets de wereld rondtrekken. Het coronavirus heeft de lange reis abrupt stilgelegd, in ieder geval voorlopig. In een hostel in een klein stadje in Argentinië wachten ze op wat komen gaat.
Harry en Roelie Morskate verkochten in het voorjaar van 2018 hun huis in Oirschot om drie jaar lang op reis te gaan. Op de fiets. Dat bracht hen al ontelbaar onvergetelijke momenten. In Europa, Zuidoost-Azie, Australië en Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld. Kort voor de jaarwisseling vlogen ze naar de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires en van daaruit naar Ushuaia, de zuidelijkste stad van Zuid-Amerika. Daar hervatten ze hun fietstocht, die hen door het prachtige Patagonië voerde.
Welkom
Tot afgelopen week bleven ze gevrijwaard van groot malheur. Nu gooit het coronavirus roet in het eten, maar het stel blijft nuchter. ,,Naar omstandigheden gaat het goed, we zijn in ieder geval gezond", vertellen ze vanuit Chos Malal, een stadje in het westen van Argentinië. ,,We zitten nu in een hostel, samen met een Franse motorrijder, Luc. De eigenaren - gepensioneerd politieman Nestor en zijn vrouw Karina - zijn heel hartelijke mensen, we zijn hier welkom.”
En dat is niet vanzelfsprekend in een tijd waarin toeristen, zeker uit Europa, ook als een potentieel risico worden gezien in Zuid-Amerika. Vorige week werden in sneltreinvaart stringente maatregelen afgekondigd, zo ook in Argentinië. Het reizen werd drastisch beperkt. Nationale en provinciale grenzen sloten, vliegverkeer werd aan banden gelegd. Het leidde tot chaotische taferelen bij de buitenlanders die alsnog naar huis wilden.
Tot die groep behoorden de Morskates niet. Zij hebben besloten om niet terug te keren naar Nederland. ,,We hebben er natuurlijk goed over nagedacht", vertellen ze. ,,Op de eerste plaats was het door de beperkingen vanuit deze plek heel moeilijk om nog naar een stad te komen waarvandaan we zouden kunnen vliegen. Bovendien loop je in de drukte van een airport en in een vliegtuig natuurlijk meer risico op besmetting."
Goede keuze
Harry: ,,In deze onzekere tijden wil je natuurlijk graag bij de familie zijn. Tegelijkertijd hebben we in Nederland simpelweg geen huis. Zo spelen veel dingen mee. Alles afwegende hebben we besloten om te blijven, in de hoop dat we over enkele weken of maanden weer op de fiets kunnen springen. Gezien de paniek bij de repatriëring, alle onzekerheid bij mensen die niet naar huis kunnen, denken we nu dat we de goede keuze hebben gemaakt. Maar hoe ik daar over drie maanden over denk, dat weet ik echt niet."
Vooralsnog proberen ze in en rond het pension gezond en fit te blijven. Inmiddels geldt in Argentinïe een lockdown: ze mogen alleen op pad als het echt nodig is. Roelie: ,,We prijzen ons gelukkig; we hebben een soort van huis nu en in het stadje zijn alle noodzakelijke voorzieningen aanwezig."
Harry: ,,Maar we realiseren ons ook dat het snel kan veranderen. Hoe zwaar gaat Argentinië getroffen worden? Welke maatregelen volgen nog? Hoe ontwikkelt zich de houding richting buitenlandse toeristen? Dat blijft gissen. Wat dat betreft kunnen we alleen maar afwachten.”
Bron:
Frank van den Heuvel
25-03-20
Eindhovens Dagblad