Van een wereldreis dromen veel mensen, maar komt het er nooit van. Harry (55) en Roelie (44) Morskate pakten wel door. Ze verkochten alles en vertrokken. Per fiets.
Na een hartoperatie, in 2015, besloten de Morskates het roer rigoureus om te gooien. “Ik had zes bypasses gekregen, hoewel ik geen hartinfarct had gehad. Als je thuis komt na zo’n ingreep kijk je ineens door een heel andere bril naar het leven. We zeiden tegen elkaar: ‘Stress is niet meer oké, we moeten meer van het leven gaan genieten’. Ik wilde het ook op een wat gezondere manier aanpakken na de waarschuwing van het lichaam”, zegt Harry.
Drie maanden na ontslag uit het ziekenhuis begonnen de twee met fietsen. Eerst naar de Middellandse Zee, niet veel later langeafstandsroutes naar Rome en door Canada en de Verenigde Staten. Harry: “Toen we daarvan terugkwamen, dacht ik: wat moeten we met zo’n huis? En met twee auto’s, veertien maatpakken, tien paar schoenen en een berg spullen? Met zo weinig als een tentje en twee fietsen zijn we minstens zo gelukkig.”
Harry en Roelie zegden hun banen op en verkochten vrijwel alle bezittingen. Van de opbrengsten fietsen ze sinds juni vorig jaar rond de wereld. Dagelijks hebben ze gemiddeld vijftig euro te besteden. Roelie: “Ik ben nu ultiem gelukkig. Heb een vrij gevoel. Kan genieten van de ontmoetingen, een zwerm vogels en een afdaling na een lange klim. Het is nog maar moeilijk voor te stellen dat ik tot voor kort elke ochtend in de file stond en talloze belletjes pleegde, voordat ik weer snel een volgende vergadering in moest.”
De wereldreis begon met een tocht krikskras door Europa naar Turkije en Georgië. Daarna ging het via Nepal en India naar onder meer Myanmar, Thailand, Laos en Indonesië, voordat ze aankwamen in Australië en Nieuw-Zeeland. Bij overzeese verplaatsingen namen ze het vliegtuig. Harry: “We hebben voor vertrek een route gemaakt en daar proberen we ons een beetje aan te houden. Maar als het ons ergens enorm bevalt, blijven we daar langer.”
In Turkije, bijvoorbeeld. “We hebben drie keer langer door Turkije gefietst dan gepland. De mensen zijn er heel vriendelijk en gastvrij”, zegt Harry. “En de natuur is verrassend”, stelt Roelie. “Ik dacht bij Turkije aan een kaal, rotsig landschap. Maar op één dag van honderd kilometer kun je maar zo door drie extreem verschillende omgevingen fietsen. Van een beboste beklimming daal je na de top af door een soort toendragebied.”
Ook de eerste indruk met Nieuw-Zeeland was perfect. Daar kreeg het Brabantse stel onderdak bij een echtpaar dat deelneemt aan Warmshowers: een online netwerk van mensen die fietsreizigers wereldwijd een dak boven het hoofd bieden. Harry: “Van Nieuw-Zeeland wordt gezegd dat het God’s Own Country is. Als we gelovig zouden zijn, hadden we zeker gedacht dat God bij de schepping hier extra z’n best heeft gedaan. Wat een omgeving. En wat een geweldige mensen!”
Niet altijd is er een Warmshowers-huis of een betaalbare verblijfsplaats in de buurt. In dat geval zetten Harry en Roelie hun tent op, mits het veilig en mogelijk is. Harry: “In India hebben we het niet eens geprobeerd. Daar waren we een levende attractie. Als we stopten om de bidon te vullen, kwamen er uit het niets twintig mensen tevoorschijn. Ze wilden alleen maar selfies met ons maken. Een enkele keer kwam er zelfs een auto naast ons rijden voor een selfie. Ik ben benieuwd op hoeveel Instagram-accounts we inmiddels te zien zijn.”
De wereldfietsers hebben de grens van dertigduizend kilometer in het vizier, maar missen Nederland na bijna anderhalf jaar fietsen nog niet. “Alleen de Hollandse gezelligheid en kneuterigheid op verjaardagen”, zegt Roelie. Harry: “In Cambodja stuitten we op een Hollandse frietkraam. Daar hebben we – voor veel te veel geld natuurlijk… – een portie bitterballen besteld.”
Zoon en dochter hebben eerder dit jaar hun fietsende ouders opgezocht in Thailand. Roelie: “Het eerste wat ze zeiden: ‘We gaan toch niet fietsen, hè?’ We hebben samen twee weken heerlijk aan het strand gelegen.” Harry: “Volgend jaar oktober gaan we wel voor even terug naar Nederland. Onze zoon trouwt dan en hij heeft me als zijn getuige gevraagd.” Na het flitsbezoek hervatten de twee hun wereldreis. Die brengt hem zeker nog naar een rits Zuid-Amerikaanse landen, de Verenigde Staten en Canada en mogelijk naar Alaska. Via Noord- of Zuid-Europa gaat de fietstocht terug naar Nederland. “We prijzen ons gelukkig met dit eenvoudige leven dat we zo intens beleven. En willen nog niet nadenken over het einde van deze tocht.”
Wereldrecord
In tachtig dagen om de wereld
Waar de meesten een fietswereldreis maken om vrij te zijn en mooie plekken te ontdekken, maken sommigen er een prestatietocht van. Mark Beaumont fietste twee jaar geleden – naar de klassieker van Jules Verne – binnen tachtig dagen rond de wereld. De Schot overbrugde de 29.000 kilometer lange tocht in 78 dagen, 14 uur en 40 minuten. Per dag reed hij dus gemiddeld bijna 380 kilometer. In totaal deed hij zestien landen aan, waaronder Nederland. Met zijn snelle fietstocht om de aardbol heeft de Schot een wereldrecord in handen.
Snelste vrouw
De Schotse Jenny Graham had afgelopen jaar 124 dagen en 11 uur nodig om rond de aarde te fietsen. Daarmee heeft zij het wereldrecord bij de vrouwen achter haar naam staan. Met deze rit, eveneens goed voor een slordige 29.000 kilometer, kwam ze door veertien landen op vier continenten. Graham peddelde onder andere door Limburg. De avontuurlijke onderneming startte en eindigde bij de Brandenburger Tor in hartje Berlijn.