In dit tweede deel van onze blog over fietsvakanties op de Canarische Eilanden zijn we even terug op Gran Canaria. We doorkruisen het noordelijke deel van het eiland en vieren oud en nieuw op één oor. Op Nieuwjaarsdag nemen we de veerboot naar Tenerife en fietsen het hele eiland rond met natuurlijk een klim naar Zijne Majesteit El Teide.
Dag 11 terug op Gran Canaria
Het is 30 december 2021 en na 6 uur varen vanaf Lanzarote zijn we terug in Las Palmas de Gran Canaria. We hebben een mooi hotel vlakbij het strand en lopen naar het eerste beste restaurant aan de boulevard om te eten: en het wordt ouderwets dineren met verschillende Italiaanse gangen. Het is heerlijk! We zijn klaar voor het tweede deel van onze fietstocht over de Canarische Eilanden!
Afstand: iets meer dan 5 kilometer en zonder noemenswaardige hoogtewinst.
Accommodatie: Hotel Doña Luisa, Las Palmas de Gran Canaria €103 incl. ontbijt
Dag 12 Gran Canaria: Las Palmas naar Gáldar
De volgende ochtend staan we vroeg op want het wordt een zware dag naar Gáldar waar we gereserveerd hebben. Er viel immers niet veel te kiezen voor oudejaarsavond, dus we moeten wel.
De eerste 10 km voelen we de drukkende bevolkings- en bebouwingsdichtheid van deze hoofdstad en haar voorsteden. Daarna zien we steeds meer groen en dat is opvallend na Fuerteventura en Lanzarote waar bijna alles kaal is. Ook de geur is opvallend. We ruiken planten en bloemen in plaats van de zeelucht van de afgelopen tijd.
We houden lang uitzicht op Las Palmas en de haven terwijl we langzaam omhoog klimmen naar het hoogste punt van Gran Canaria voor ons op deze reis (althans dat dachten we toen). Na ongeveer 700 meter klimmen rijden we door het stadje Teror. Een authentiek stadje en daarom toeristisch hoogtepunt met smalle straatjes en huizen met balkons. Het lijkt wel een verzameling poppenhuizen maar dan groot.
In Teror - what's in a name - schuilt onheil. Roelie's achterband heeft elke ochtend een paar pufjes nodig en Harry's diagnose is dat het ventiel niet goed meer is. Hij heeft haar band vanochtend bijgepompt en haar vertiel extra stevig dichtgedraaid. Roelie denkt dat er in de binnenband een heel klein gaatje zit en verwacht dat er een dunne cactusnaald in zit. Omdat het verder nog een pittige klim over asfalt wordt, wil Roelie wat bijpompen in Teror. Per ongeluk draait ze het complete ventiel los en de velg staat meteen op de tegels. We gebruiken de reserveband die we bij ons hebben en daarmee is het onheil snel afgewend. Roelie controleert de binnenkant van de band op dat flinterdunne cactusnaaldje, maar treft niets aan. Later blijkt dat Harry gelijk had en dat het ventiel heel langzaam een heel klein beetje lucht verliest. Het blijft altijd moeilijk om Harry gelijk te geven, vooral omdat hij (bijna) altijd gelijk heeft.
Boven Teror houden we dat prachtige uitzicht op Las Palmas ondertussen en diep onder ons en op de verspreid liggende stadjes, dorpjes en finca's (boerderijen). Uiteindelijk verruilen we de vallei voor een nieuwe waarin geen dorp of finca is. De nieuwe vallei heeft steile hellingen en alles is groen. Er is weinig verkeer en we klimmen gestaag hoger en hoger. De rakim (door ons altijd gebruikte Turkse woord om het hoogste punt aan te duiden, aangevuld met of the day of du jour, om het lekker internationaal te houden haha) van de dag ligt op 1560 meter en biedt een mirador met uitzicht op een vulkaankrater en zo'n beetje de hele noordkust van Gran Canaria met nog zicht op Las Palmas. Bijzonder: de stad die we vanochtend verlieten ligt 40 kilometer achter ons en meer dan 1500 meter onder ons. De mirador is het keerpunt en dan begint de afdaling die helaas niet zo mooi is. Bovendien wordt de afdaling drie keer onderbroken door een steile klim die ons telkens 50 meter of meer hoger brengt en de zure benen sterk doet protesteren.
Vanaf de groene berghelling hebben we uitzicht op het kustgebied dat, net als Las Palmas, helemaal volgebouwd lijkt te zijn. Geen uitzicht om vrolijk van te worden. Het oude centrum van Gáldar is omgeven door lelijkheid, maar het centrum (weer een klim van 100 meter met een percentage van ruim boven de 20) is prachtig en een bezoek waard. Roelie redt het niet meer en wandelt met de fiets de steile vulkaanhelling op naar de stad.
Ons hotel ligt aan het centrale plein omringd door oude statige gebouwen en een oude kerk. De aanloopstraat naar dit plein is een ware bloemencorso en overal staan feesttenten waar vrolijke locals het jaar vieren.
We vragen of het restaurant open is, en dat is het, maar verzuimen vervolgens een tafel te reserveren. Gelukkig hebben we geluk en krijgen we de laatste tafel en mogen we om 19 uur aan tafel en daar zijn we erg blij mee want de maag knort. Het menu voor het oudejaarsdiner is chique Spaans en daarom een beetje moeilijk voor een uitgebalanceerde maaltijd. Met dank aan Google Translate bestellen we. Het eten wordt, zoals in het betere restaurant gebruikelijk, gepresenteerd in minimale porties en op een elegante manier. Uiteindelijk hebben we meer dan genoeg besteld en rollen we om 22:00 ons bed in en vallen meteen in slaap. Gedurende de nacht wordt Roelie nog wakker van gekwetter onder het raam of van vuurwerk in de steeg, maar Harry, normaal een lichte slaper, knort de hele nacht door. We hebben één keer eerder zoveel gefietst dat op oudejaarsavond onze ogen dichtvielen vóór middernacht en dat was in Myanmar 2018/2019. Gelukkig nieuwjaar lieve iedereen!!!
Afstand: 72 kilometer met 2377 hoogtemeters
Accommodatie: hotel Agalder in Gálder voor €134 inclusief heerlijk ontbijt
Dag 13: Gran Canaria: Galder naar Tenerife: Santa Cruz
De stad is verlaten als we 's ochtends vertrekken. Harry is aan het filmen als Roelie in haar ooghoek achter een deur een enorme boom op een kleine binnenplaats ziet staan. Ze knijpt in de remmen en vergeet dat ze gisteren moeite had om uit de clicks te komen. Wat ze gisteren vreesde, maar niet gebeurde, gebeurt nu: ze slingert voor de deur met daarachter de boom, maar ook voor Harry met zijn telefoon in de aanslag. Het staat dus op camera en Harry deelt het zelfs op social media; fijne vent!
Na 10 kilometer komen we aan bij de haven Puerto de las Nieves voor de boot naar Tenerife. Het kantoor is gesloten en we kopen kaartjes op internet. We zijn veel te vroeg en besluiten naar de kade te fietsen om te kijken of er ergens een kop koffie te krijgen is op deze Nieuwjaarsdag. Onderweg ontmoeten we een Nederlandse fietser, Mehmet, die ook aan het eilandhoppen is en tegelijkertijd geld ophaalt voor een school voor weeskinderen in Tanzania. Hij vertelt ons dat hij gisteren geen slaapplaats kon vinden en nieuwjaarsnacht op een bankje in een speeltuin heeft doorgebracht.
We kletsen nog een tijdje met Mehmet en fietsen dan naar het kleine haventje dat volgens Google meerdere restaurants op de kade heeft. De blijken bijna allemaal gewoon open te zijn, mazzel! We kiezen voor het terras waarvan de propper een gratis parkeerplaats voor onze fietsen aanbiedt. "Andere dagen €5 per uur," grapt de man. Eigenlijk is het geen grap als je de plek met fantastisch uitzicht ziet. Hoe mooi is het hier! Saillant detail is het opvallende aantal veel te dikke vrouwen op het zwarte kiezelstrand. We discussiëren of een flinke derrière een voordeel of een nadeel is op die kiezels en keien.
Terug bij de veerboot komen we nog twee fietsers met bagage tegen en weer zijn het Nederlanders. Jos en Janet hebben tijdelijk (4 maanden!) hun huis verruild voor het zadel en de winterzon. De hele boottocht wordt er volop gekletst (nou ja, Harry lag te dutten). Wat een leuk stel en wat heerlijk om ze later op de middag in het centrum van Tenerife's hoofdstad Santa Cruz weer te ontmoeten en samen wat te drinken en daarna pizza te eten. Met duizenden verhalen, gelach en gezelligheid en met een glas wijn (en wellicht een te veel) nemen we uiteindelijk afscheid van deze mooie mensen met een warme (en zeker niet Corona-proof) knuffel.
Afstand: 14 kilometer met 170 hoogtemeters Accommodatie: Hotel Principe Paz voor €93 inclusief ontbijt
Dag 14 Tenerife: Santa Cruz de Tenerife - La Esperanza
Het grote doel op Tenerife is de beklimming van El Teide. Tenminste, zo hoog als je met de fiets kunt komen en dat is ongeveer 2250 meter. Het lijkt ons geen goed idee om dit in één keer vanaf zeeniveau te doen. We zouden er een hele dag over doen en dan moeten we naar beneden op zoek naar een overnachtingsplek. Op internet vinden we een hotel op bijna 1000 meter hoogte, maar qua afstand nog steeds heel dicht bij de hoofdstad Santa Cruz. We maken dus een mooie omweg met veel hoogtemeters, weer meer dan 2000 meter.
Vanuit de stad fietsen we eerst oostwaarts over een fietspad langs de kust en de haven. Het is zondag en er zijn veel fietsers op de weg. Na ongeveer 10 km slaan we af in de richting van de ruige bergkammen op dit oostelijke deel van Tenerife. Wat volgt is een spectaculaire klim.
Het eerste en langste deel van de klim is geweldig met prachtige uitzichten die elke keer weer anders zijn dankzij de vele haarspeldbochten. Van de passerende auto's, maar ook van dalende of inhalende fietsers, worden we regelmatig aangemoedigd: "Animo!" Blijkbaar is het vrij uniek om deze klim met bepakte fietsen te doen. We houden lang uitzicht op de plek vanwaar we de kust verlieten; het blijft heel bijzonder om op deze manier zichtbaar veel hoogte te winnen met de fiets. Het voelt als een beloning voor hard werken. Op de top komen we uit op een heuvelrug met afwisselend (en soms gelijktijdig) uitzicht op de zuid- en noordkust van het eiland. Prachtig!
We blijven op deze kam, maar dalen iets af naar 700 meter om vervolgens een iets minder schilderachtige klim naar de tweede piek van vandaag te ondernemen. Voorbij de top wacht ons in het westen een prachtig uitzicht op Zijne Majesteit de vulkaan El Teide met aan de voet onder andere Santa Cruz en San Cristobal de La Laguna. Daartussen (van 1000 tot 2000 meter) zijn de flanken bebost, daarboven is het kaal en steil tot aan de spitse kroon op 3718 meter. Net onder de bosrand zien we La Esperanza, ons doel voor vandaag. Hiervoor moeten we een flink stuk afdalen, naar La Laguna op ongeveer 540 meter, en dan weer klimmen naar ons hotel op 960 meter. In La Laguna scoren we water, ijsthee, sportdrank (ja het was warm en veel zweten) en twee broodjes met beleg. Als alles op is en Harry weer op de fiets zit, roept Roelie dat ze een lens kwijt is. Harry zoekt eerst in haar oogkas en bal en parkeert dan zijn fiets om de stoep te onderzoeken als Roelie ineens weer helder ziet en we eindelijk kunnen beginnen aan de (in Harry's ogen onnodig vertraagde) laatste klim van de dag.
Komoot, onze navigatie- en route-app waarmee we (ook) nu een haat-liefdeverhouding hebben, wil ons niet op de provinciale weg TF-24 hebben. Hoofdwegen probeert Komoot altijd te vermijden, zelfs als die hoofdweg niet druk is en er geen acceptabele alternatieven zijn. Beter een geitenpad met een helling van >25% dan op de hoofdweg fietsen, is Komoots redenering. We proberen die irritante eigengereidheid van Komoot er altijd op voorhand uit te halen, maar de aanpassingen worden soms gewoonweg niet geaccepteerd danwel niet altijd opgeslagen. Komoot stuurt ons in de richting van een in onze ogen loodrechte helling om op te fietsen. Natuurlijk weigeren we dat en we slaan af naar de TF-24 waar we geconfronteerd worden met ook een steile helling en waar inderdaad veel verkeer is. Zo maken we een onnodige omweg om uiteindelijk om 16:30 uur op die TF-24 aan te komen bij de bar naast ons hotel. De bar is goddank open, maar sluit wel om 17 uur zodat we nog een half uur hebben om van een welverdiende en ijskoude cerveza te genieten.
Het is zondag en de meeste restaurants in de directe omgeving zijn gesloten, maar gelukkig vinden we er een die wel open is en een zeer eenvoudige kaart heeft. We merken dat het 's avonds aanzienlijk kouder is op deze hoogte en vragen ons af hoe het daarboven is, waar we morgen zullen klimmen.
Afstand: 55 kilometer met 2035 hoogtemeters Accommodatie: hotel Las Cañadas voor €52
Dag 15 Tenerife: La Esperanza - La Orotava
Vandaag is de dag, de dag van El Teide, ook de dag om te herkennen wat we al zo vaak virtueel hebben gefietst: Corona Forestal, onze meest gekozen spinningles door Evert van der Zee van Club Virtual / Cycle Masters. We kunnen de liedjes meezingen en meepraten met Evert, zo vaak is die les gespeeld zonder te weten dat we ooit zelf dezelfde route "in het echie" zouden doen. In de spinningles wordt de route met de auto afgelegd en zijn we in 45 minuten boven. In het echt moeten we vanaf ons hotel nog 30 km klimmen, is het bij tijd en wijle best steil en doen we er zeker een halve dag over.
We moeten wachten tot 9:00, dan gaat de supermarkt naast ons open en kunnen we ontbijt kopen. Om 9:30 klikken we ons op de pedalen vast en begint de rit. Wat we niet zien op het scherm is dat de klim door het bos over de bergrug krult en dat er aan beide kanten veel uitzichtpunten zijn: rechts op het naburige eiland La Palma: links op het naburige Gran Canaria en voor ons El Teide, we genieten naar alle kanten toe. Het is hartstikke helder en behoorlijk warm vandaag, er is nauwelijks verkeer en slechts af en toe een fietser. Na een paar stevige kilometers en een paar honderd meter hoger pakken we onze truien met lange mouwen er weer bij want ondanks de felle zon is het in de schaduw en op hoogte nog best fris.
Na 25 kilometer en op ongeveer 2000 m hoogte bereiken we de boomgrens en verlaten we het bos om nog 5 kilometer te klimmen naar het hoogste punt van 2340 m vlakbij het Observatorium. Op 2330 m hebben we een selfie moment gepakt en zo fietsen we langs de rakim van de dag op 2340 m. De laatste 5 km is één lange mirador. Het is net na 14.00 uur en eenmaal boven trekken we nog veel meer kleren en handschoenen aan en kan de welverdiende afdaling beginnen. Omdat we naast dit bezoek aan El Teide een compleet rondje Tenerife willen fietsen, dalen we af aan de noordkant van de vulkaan. De afdaling is lang en mooi en ondanks de extra lagen kleding en handschoenen krijgen we het ijskoud.
Op ongeveer 1000 meter hoogte begint ook aan deze kant van de vulkaan de eerste bebouwing, al snel gevolgd door een gezellig uitziend terras waarvan echter elk tafeltje bezet is door wandelaars. We besluiten nog verder te fietsen op zoek naar een terrasje in de zon. Uiteindelijk dalen we naar 400 meter, naar ons doel van vandaag: het centrum van het oude centrum van La Orotava. Daar zoeken we een plekje in de zon om weer op te warmen en met trots te glimlachen dat het ons gelukt is: de klim zit erop en voor de rakim (2340 m hoogte) van de totale tocht is een denkbeeldig vinkje gezet.
Door familieomstandigheden zit het restaurant van ons hotel vandaag zonder kok en krijgen we van de receptioniste de tip om het feestmaal 's avonds elders in het zeer gezellige en authentiek ogende stadje op te eten. Het blijkt dat er naast de lokale bevolking hooguit fanatieke wandelaars (en twee trotse fietsers) zijn. Wederom hebben we wat moeite met de Spaanse menukaart van het restaurant Tapias, dat geen tapas tent is maar er wel zo uitziet, maar het komt uiteindelijk ook in dit restaurant allemaal goed.
Afstand: 64 kilometer met 1553 hoogtemeters Accommodatie: hotel Rural Victoria voor €77 inclusief ontbijt
Dag 16 Tenerife: La Orotava naar La Vega
Na die twee dagen klimmen gunnen we onszelf wat rust. We zien een schattig klein huisje in Las Vegas, oh nee enkelvoud: La Vega en boeken het voor twee nachten. Dit was ook een aanrader omdat de accommodaties die we voor één nacht kunnen boeken, niet op onze route lagen. Het is niet ver, maar we moeten wel een bergkam over en het hoogteprofiel laat een schrikbarend steile slotklim zien. We blijven enigszins op hoogte en dus ver van de toeristische kuststreek. Al snel zet Harry per ongeluk spanning op zijn ketting. De ketting op het grootste voor- en achtertandwiel past maar net, staat onder flinke spanning waardoor het onmogelijk is om deze van de tandwielen te halen is. Wat nu? We denken even na en besluiten het achterwiel los te halen, waardoor er ietas meer ruimte komt en de ketting op een ander tandwiel gelegd kan worden. Yes, problem solved!
De laatste 5 km moeten we inderdaad steil klimmen en de laatste honderd meter moeten we de fiets duwen, zo steil is de weg naar het huisje. Bovendien heeft La Vega, in tegenstelling tot het meervoud, vrijwel geen faciliteiten. Er is geen bar of restaurant en de minimarkt is maar beperkt open. De winkel is weliswaar mini, hooguit 20 m2, maar heeft een ruim assortiment voor de basisbehoeften, dus dat lukt wel. De gastvrouw van onze accomodatie heet Karin en ze is een warme en gastvrije Duitse dame. Ze woont samen met haar man Frank en twee honden op hetzelfde perceel waar het huisje op staat. Ze waarschuwt ons dat de honden nogal gefocust zijn op eten en dat wordt meteen duidelijk als we hun neus tegen onze tassen met eten zien drukken. Op het terras van ons vakantiehuisje rusten we uit van de steile finish van vandaag en terwijl we dat doen poept een zwarte kat (hopelijk brengt hij ons geen ongeluk) ongegeneerd in een bloempot naast ons terras. Hondsbrutale kat.
Afstand: 35 kilometer met 1108 hoogtemeters Accommodatie: Casa Madera in La Vega voor €56
Dag 17 Tenerife: rustdag in La Vega
's Ochtends schijnt de zon op ons terras, maar op onze rustdag is het bewolkt en fris. We maken het eerste deel van de blog af, plaatsen het op onze website en brengen de dag door in het knusse huisje in La Vega.
We kijken wat we nog kunnen fietsen op de dagen die ons nog resten. Door de omweg van gisteren naar het noorden van Tenerife en de rustdag ligt het wat minder voor de hand om ook naar het eiland La Gomera te gaan. Het idee ontstaat om meer van Gran Canaria te zien en misschien een paar extra dagen op het strand in het zuiden toe te voegen alvorens terug te keren naar het koude en natte Nederland en weer te gaan werken.
Overnachting: Casa Madera in La Vega voor €56
Dag 18 Tenerife: La Vega naar Playa de las Americas / Los Cristianos
Ei, ei, ei, oh wat zijn we blij, want Harry is jarig en dat vieren wij! Dat vieren doen we met natuurlijk met fietsen rond Tenerife. Helaas is de supermarkt gesloten vanwege Driekoningen (of Harry's verjaardag) en is er geen vers brood te koop. Karin, onze gastvrouw, vertelt ons dat op Driekoningen alles gesloten is op de eilanden. Gelukkig helpt ze ons een handje en haalt roggebrood uit haar vriezer. Een eitje, een kop koffie en een glaasje sap en we zijn good to go. Dat is nodig om in het toeristengebied in het zuiden te komen waar alles weer open zal zijn. Oh ja, en tussen La Vega en Playa de las Americas, waar alle toeristen samenkomen, wacht ons een flinke klim.
Op de terugweg van de gesloten winkel merken we een strakblauwe lucht boven ons hoofd maar boven de zee hangt een dikke deken van donkere wolken. Als we afscheid nemen van Karin, zegt ze dat het wel aan land zal komen en zich tegen de bergen zal ophopen. Ze woont al jaren op Tenerife en ze weet het.
Gekleed in T-shirt en fietsbroek en met zonnebril op de neus beginnen we aan de gigantische steile klim, het gemiddelde ligt boven de 15%. Hoe hoger we klimmen, hoe kouder het wordt en de bewolking haalt ons inderdaad in, waardoor de temperatuur met zeker 10 graden daalt. Op ons voorhoofd lekt het nog wel, maar verder krijgen we het te koud en trekken we een trui met lange mouwen en fietsjacks aan. We gaan super langzaam in een ultra-langzaam tempo omhoog, fietsen de mist in en komen aan in een mysterieus bijna magisch 'lord of the rings'-land. Op 1100 meter hoogte zit de klim erop en af en toe kunnen we door het wolkendek heen kijken en zien we de westkust badend in de zon. Daar willen wij naar toe!
We dalen af naar het bergdorpje Santiago el Teide waar de zon weer schijnt en waar we veel wandelaars zien. Achter het dorp loopt een goede asfaltweg met veel haarspeldbochten die eerst mooi slingert tussen rotsen en cactussen maar daarna minder mooi tussen de bananenplantages met hun lelijke, stoffige netten en rommelige finca's. Dat beeld houden we helaas aan de hele westkust. Het gebied heeft geen enkel stedelijk karakter tot aan het toeristische Walhalla, Costa Adeja, een in onze ogen ook afzichtelijk gebied met grootschalige opzichtige en protserige resorts. Iets karaktervoller is het oorspronkelijke hart van Costa Adeje, Playa de los Cristianos, met smalle straatjes en heel veel restaurants (waaronder een goed Indiaas restaurant). We boeken een hotel vlakbij dit gebied en gaan natuurlijk naar het Indisch restaurant.
Afstand: 60 km en 962 hoogtemeters Accommodatie: aparthotel Udalla Park voor € 87
Dag 19 Tenerife: Playa de las Cristianos naar Arico el Nuevo
We hebben er zin in! Op aanraden van de receptioniste gebruiken we niet het (optionele) ontbijt van het hotel, maar op een knus tentje in de straat. Vandaag (en morgen) staat de "oude weg" op ons programma. De oude weg heet de Carretera Vieja en het is de TF-28 die tussen Costa Adeje en Santa Cruz de Tenerife, parallel aan- en een paar honderd meter boven de kustlijn, loopt.
Het duurt even voordat we de toeristisch gebied verlaten en we komen op enkele brede drukke wegen terecht en helaas is dat nog niet voorbij als we de TF28 op fietsen. Na de eerste klim stoppen we bij een tankstation voor een ijsthee en de pompbediende vraagt of we El Teide gaan doen. Nee, niet weer!!!
Wij en vele andere fietsers klimmen door naar uitkijkpunt La Centinela. Daar aangekomen maken we de fout hardop te zeggen dat er nauwelijks wind staat terwijl er stevige tegenwind was voorspeld. De ongeschreven regel is om NOOIT zulke uitspraken te doen omdat je dan de goden uitdaagt. Zeg bijvoorbeeld nooit dat je al lang geen lekke band meer hebt gehad of dat het nog steeds niet regent, de kans is groot dat het mis gaat. En ja. We zijn nog geen 5 minuten verder en worden bijna van de weg af geblazen.
Doordat later langs de zuidkust de snelweg TF-1 is aangelegd, wordt deze oude weg nauwelijks meer als doorgaande weg gebruikt. De ouwe staat lokaal ook bekend als de weg met duizend bochten en is 100 km lang. Het is tegen de berghelling aangelegd en volgt de vele barrancos, de kloven/ravijnen in het vulkanische gebied. Elke barranco biedt ons hetzelfde programma: je fietst langs een bergkam en krijgt de stevige oostenwind vol in je gezicht. Dan neem je een scherpe bocht en daal je af naar de barranco. Aan het einde is er een smalle stenen brug over de kloof gebouwd waarna je aan de andere kant tegen de flank (en even uit de wind) kunt klimmen. De weg is een genot om te fietsen, met inderdaad een heleboel bochten. De uitzichten tijdens de rit zijn gewoon oogverblindend. Het is een continue carrousel van beklimmingen en afdalingen en zo bochtig dat alle fietsers (en helaas ook motorrijders) er met volle teugen van genieten.
Midden in het binnenland van Tenerife en ook op de TF28 is het vrij moeilijk om accommodatie te vinden. Er zijn er een paar, maar het zijn vaak vakantiehuizen voor meerdere nachten. Halverwege de route zien we iets leuks in Arico el Nuevo voor €60 per nacht maar de eigenaar verhuurt pas vanaf vijf nachten. Als we de stoute schoenen aantrekken en vragen wat de prijs voor een nacht zou zijn en aangeven desnoods bij te betalen, vraagt hij €40 extra schoonmaakkosten en contant te betalen. Potjandorie, maar het is het ons waard om niet 500 meter af te dalen naar de kust en de dag erna weer terug te klimmen.
We zijn uiteindelijk extra blij met de overnachtingsplek als we daar aankomen. Arico el Nuevo blijkt een gezellig smal en versierd straatje over een bergrug en het huisje blijkt een authentiek huis te zijn met het allerbeste bed. Voor zover de plaats het nog niet had gedaan, compenseren we de (extra) kosten van de overnachting met een extreem goedkope pizza bij de Arico Viego met aparte pizza-namen. Harry eet een Valentino Rossi en Roelie eet een Canaria, allebei hmmmmmmm!
Afstand: 45 kilometer en 926 hoogtemeters
Accommodatie: Landelijk Hotelhuis El Sitio de la Casa voor €60 + €40 schoonmaakkosten
Dag 20 Tenerife: Arico el Nuevo naar Gran Canaria: Agaete
Zodra we de volgende ochtend op de fiets springen, stapt de gastheer van onze overnachtingsplek in zijn oude Mercedes om een traditioneel kopje koffie te drinken in het dorp Arico Viego. We ontmoeten elkaar daar weer en terwijl hij zijn koffie drinkt, en wij ontbijten, raken we echt in gesprek. Als Harry zegt dat hij onze gastheer op wielrenner Pedro Delgado vindt, wordt de beste man (in positieve zin) wild. Hij is ook een fervent wielrenner geweest, heeft tegen Pedro Delgado gekoerst (en verloren) en onlangs waren Óscar Freire en Iván Gutiérrez zijn gasten. Hij heeft veel gereisd, onder meer gefietst in Thailand, en wil alles weten over onze wereldfietsreis. We kletsen veel en de €40 extra schoonmaakkosten worden deels door "Pedro" gebruikt om ons op meer koffie te trakteren.
Na een lekker ontbijt vervolgen we de rest van de 1000 bochten van de TF28 waarop we inmiddels ook 1000 fietsers tellen. Het blijft een prachtige weg die heel begrijpelijk geliefd is bij fietsers. Er lijkt geen einde te komen aan de bochten en het klimmen en dalen van de ene barranco naar de volgende totdat we, als verrassing, na de klim ineens steil afdalen langs een berghelling. Dit blijkt de mirador de Don Martin te zijn en terwijl we nog steeds 'wow' en 'cool' roepen worden we gepasseerd door fietsers met een deadwish, die zich naar beneden storten (binnen 1 kilometer ben je150 meter lager = >15% hellingspercentage).
Aan alle goede dingen komt een einde, afdalingen vaak sneller dan beklimmingen, en aan de rust op de TF28 komt ook een einde als we onderaan de berghelling in de drukte van het stadje Güímar belanden. Gelukkig wordt de weg na dit stadje weer rustig en rest ons nog een laatste klim voordat we onze tocht beëindigen en terug zijn in Santa Cruz. Op een bankje bij de haven wachten we tot 16.00 uur als onze veerboot ons zal terugbrengen naar Gran Canaria.
Ja, de harde wind van gisteren en vanochtend is afgenomen maar niet verdwenen en dat betekent dat er nog redelijk hoge golven staan in de tot nu toe altijd rustige oceaan. Gedurende de gehele reis vanaf Tenerife is Gran Canaria niet zichtbaar. Het personeel loopt rond om eventuele kotszakjes op te halen. We hebben een goede plek vooraan op de ferry en hebben gelukkig geen last van zeeziekte.
De hoge golven zijn vooral te gek aan de boulevard van de aankomsthaven Puerto de las Nieves. We staren naar het geweld van de natuur met hoge golven die zich opheffen en over elkaar heen storten voordat we in de haven gaan eten. Natuurlijk zien we niets van Tenerife behalve het uiterste, hoogste puntje van El Teide. Tijdens het diner is er een lichtshow in een waternevel met tekst en muziek, die echter wordt overstemd door de groep locals aan het tafeltje naast ons. Met suizende oren en volle buiken vallen we die nacht in slaap.
Afstand: 62 kilometer en 1056 hoogtemeters
Overnachting: hotel Puerto de las Nieves voor €90 incl. ontbijt
