Sverige (Zweden) trakteert ons meteen op een prachtige weg naar het gehucht Skillingfors. Één stelling kan direct de prullenbak in. Iemand had gezegd dat in de Zweden de hellingen nooit meer dan 4% zijn zodat in de winter een auto overal kan komen. Misschien geldt het voor autosnelwegen maar daar gaan we niet op fietsen. Vanaf hier zal het vooral gravel zijn, want morgen pikken we de European Divide trail op. Zin in!
Het winkeltje in Skillingfors is op deze zaterdag tot 15 uur open. We dumpen op de camping snel wat bagage en fietsen naar het mini supermarkt, annex slijterij, annex postkantoor. De eerstvolgende supermarkt ligt ver weg en daarom moeten aardig wat inslaan. Het winkeltje in deze uithoek is klein maar druk bezocht en hier en daar is het dringen om iets uit de rekken te pakken. Een (normaal) biertje voor vanavond zit er nog niet in. Die hadden we blijkbaar een week eerder moeten bestellen om dan te mogen afhalen. Maar het licht alcohol houdende (maximaal 3,5%) bier dat wel verkocht mag worden, zal ook heerlijk smaken. De dame achter de kassa is Nederlandse en vertelt dat ze soms zo veel Nederlandse klanten heeft dat ze ook Nederlands tegen haar collega's praat.
De beheerders van de nabij gelegen camping zijn een Scandinavische man en Thaise vrouw. Het valt ons op dat veel van de campinggasten uit eenzelfde combinatie bestaan. Ook in Noorwegen zagen we relatief veel Aziatische dames. Eerder op een vakantie in Thailand verraste ons het hoge aantal Zweedse toeristen. We hoorden toen dat iedere winter 1 miljoen Zweden naar Thailand afreizen. De Zweden zoeken dan de zon en de warmte op, en anderen hopen iets anders te vinden.
De camping is, net als we veel in Noorwegen hebben gezien, een verzamelplaats van vaste plekken met aan een caravan vast gebouwde hutten, veranda's, overkappingen en schuttingen. Het merendeel van de camping gasten is ook nog Noors. De Thaise mevrouw wijst ons een plek aan midden tussen een stel ouwe caravans. Een caravan is verdwenen; er staat nog alleen een smalle hut die voor aan de caravan gebouwd was. Uit die kleine hut komt een heel grote brede mevrouw gekropen (Harry meent dat ze Yeti heet) die nieuwsgierig kijkt wat we daar komen zoeken. We hebben weinig trek in dit toezicht en gaan zelf op zoek naar een plekje met wat meer privacy. Die vinden we op een soort zonneweide aan het meer. Het terrein loopt flink af naar het meer toe, maar bij een picknicktafel in het midden van de weide vinden we een plekje dat bijna vlak is. Als de camping 's avonds tot leven komt, ritsen wij het tentje dicht voor een welverdiende nachtrust. De kinderen spelen nog volop in de speeltuin en de ouders zitten her en der bij de buren met drank op de praatstoel. Harry doet voor het eerst deze reis zijn oordopjes in.
In het dorpje Adolfsfors komen we na twee weken fietsen dan eindelijk uit op beoogde route: de European Divide Trail. Die loopt van hoog in Noorwegen tot Portugal en het kost 3 tot 4 maanden om deze volledig af te leggen. Wij gaan alleen een deel fietsen van hier tot aan Keulen. Harry denkt dat het voornamelijk een gravel route is en Roelie vreest dat het een technische MTB route is. Het is eerste deel is dan ook teleurstellend: een brede en drukke asfaltweg langs een meer, maar daarna komen we toch op de gravel paden en duiken we de bossen in. Harry had gelijk.
Er vallen ons in dit tweede Scandinavische land een paar dingen op als we door het natuurreservaat Glaskogen fietsen. Nog steeds weinig vogels, minder (zomer)huisjes, veel meer plekken om te kamperen, minder campers en caravans, veel meer gravel door oneindige bossen. Maar het meest in het oog springend zijn toch de donkere wolken die voor ons hangen. Volgens de verschillende weerstations gaat het pas later op de avond regenen, maar al vroeg in de middag vallen de eerste regendruppels op ons neer. Het zal niet bij deze keer blijven dat we door de weersvoorspellingen op het verkeerde been worden gezet.
In de stromende regen fietsen we de laatste 15 kilometer. We hebben geen oog voor de vele wildkampeerplekken meer maar koersen aan op camping Grinsby en een warme douche. Daar aangekomen staat vermeld dat de camping vol is. Omdat we maar een klein tentje hebben vragen we bij de receptie of we toch zouden mogen blijven. Terwijl we bij de receptie staan, zien we een familie met drie kinderen met behuilde gezichten. Hun hond is gebeten. We weten niet door wat, maar schijnbaar is het niet levensbedreigend en de familie haalt opgelucht adem. Wij ook, want we krijgen een leuk plekje toegewezen.
De Belgische campineigenaar wijst ons aan dat we achter het bordje 'no camping' de tent mogen opzetten. Voordat de tent staat breekt opnieuw de hemel open en roepen de achterbuurten ons om te schuilen.
De Belgisch Nederlandse combinatie is met twee jongens met de camper op vakantie. Een jaar eerder zijn ze zonder de jongens een week met de kano rond getrokken in dit gebied en zijn toen op deze camping terechtgekomen. Destijds werden er opnames gemaakt. Sinds twee jaar is de eigenaar een in België bekende presentator en programmamaker (google maar eens op Staf Coppens). Over de overname van de camping is een programma gemaakt en sindsdien is de camping erg populair bij de Vlamingen. Het Belgisch-Nederlandse stel is populair bij ons en geeft ons thee en koekjes terwijl de regen onverminderd hard blijft doorkletteren.
In de nacht blijft het doorregenen, maar de volgende ochtend keert de zon langzaam terug. Het duurt tot bijna 12 uur voordat we alle spullen enigszins droog hebben kunnen inpakken en weer de weg opgaan. Er komt vanmiddag weer veel regen aan en we hebben daarom lekker een hotelkamer geboekt.
De weersverwachting blijkt onbetrouwbaar. Er komt helemaal geen regen en het wordt zelfs een prachtige middag en avond. We hadden dus prima ergens kunnen gaan kamperen. We besluiten om ons hierdoor niet uit het veld te laten slaan. Het restaurant van het hotel blijkt volledig volgeboekt te zijn en we koken zelf een potje in de hoteltuin. Daarna maken een wandeling rond het 'kasteel' Baldersnäs waar het hotel in gevestigd is. Na een paar kilometer komen we een prachtplek tegen waar we hadden kunnen wildkamperen, compleet met shelter en primitief toilet. Met enige tevredenheid zien we dat de plek bezet is.
Na een vrijwel complete graveldag gisteren, fietsen we vandaag relatief veel over asfaltwegen. We vermoeden dat de routemaker ter compensatie een technisch MTB parcours hiervoor in de route heeft opgenomen. Maar op een klimmetje na is alles te fietsen. We hebben ons eerste stukje 'hike-the-bike' er op zitten. Roelie heeft Harry geholpen om z'n fiets over de rotsen en boomwortels te tillen en duwen. Als het de beurt is voor Roelie's fiets gaat Harry foto's maken. Een kwestie van prioriteiten stellen, verklaart hij.
Na een aantal platgereden varianten te hebben gezien, liggen er vandaag ook een paar levende exemplaren op de weg. We hebben inmiddels een vermoeden waardoor de hond bij camping Grinsby is gebeten: een slang. Verschillende kleuren, maten maar zeker wel een ding om rekening mee te houden bij het wildkamperen: Zweden heeft slangen. Deze op de foto is overigens geen slang maar een hazelworm met een prachtige koperen kleur.
Het begint te druppen als we aankomen bij de schuilhut waar we gaan overnachten. Voor de avond, nacht en de hele volgende dag wordt veel regen voorspeld en dit keer klopt het aardig. We zetten de tent onder de tarp, de picknicktafel onder het afdak en blijven zo gelukkig droog. Eigenlijk blijft het bij druppels en miezerregen gedurende de avond en nacht. Roelie begint de ochtend met een verfrissende duik in het meertje. De temperatuur van het water is bijzonder aangenaam. Het gaat vervolgens echt hard regenen als we hebben ontbeten en klaar zijn om te vertrekken. Ons vertrouwen in de weersverwachtingen heeft een flinke deuk opgelopen en we besluiten het goede te doen door het vandaag maar gewoon aan te kijken. Al gelang naar het weer hebben we drie opties voor de afstand van deze afgetapte: 30, 45 of 80 kilometer. We trekken de regenkleding aan en zetten af.
De regen valt uiteindelijk best mee. Het lijkt wel een spelletje met (regen)jas aan, jas uit. De weg is wederom prachtig met uitzondering van het stuk voor en na het dorpje met de leuke naam Lilla Edet. Daar fietsen we op asfalt, saai met drukker verkeer, een harde wind tegen en hoosbuien. De eerste schuilen we in een bushokje, de tweede is er geen ontkomen aan. Lilla Edet was onze tweede optie om te stoppen: we hebben eigenlijk al vroeg besloten om door te fietsen naar Kungälv.
Soppend in de schoenen trappen door een geweldig mooi stukje Zweden: het Svartedalens natuurreservaat ten noorden van het stadje Kungälv. We zetten er toch wat vaart achter om Kungälv te bereiken. Naast de dreigende luchten hebben we ook maar eens een aantal regenradars gecheckt. De meeste laten de actuele stand zien met een stukje geschiedenis. Bij weather channel laten ze zien wat de verwachting is, net als de buienradar app in NL. Rond 16 uur worden hevige onweersbuien verwacht en dan zouden we graag een dak boven ons hoofd willen. De dreiging is er wel maar er valt geen druppel regen terwijl we in Kungälv in een gedateerd hotel intrek hebben genomen. Net als bij de vorige hotelovernachting hadden we qua weer prima kunnen kamperen. Naast het hotel ligt nota bene een camping. Wederom zijn we op het verkeerde been gezet door de weersvoorspellingen en de onvrede die dit met zich meebrengt compenseren we door uit te gaan eten. We hebben namelijk een Indisch restaurant met goede reviews in de smiezen.
En dan breekt alweer de laatste dag aan in Zweden en fietsen we naar Gōteborg waar we boot pakken naar Fredrikshavn in Denemarken. Op het haventerrein ontmoeten we fietsers Jan en Elma uit Vlaardingen en dat belooft een gezellige overtocht te worden.
Tijd om terug te kijken op een klein weekje Zweden. Fietsen in Zweden, en dat geldt tot nu toe dus ook voor wat betreft de European Divide Trail, is ons zeer goed bevallen. De wegen zijn voor het grootste deel onverhard, stil, prachtig maar wel pittig. Fietsen lijkt door de korte steile klimmetjes wel het meest op een intensieve intervaltraining. Het weer zat helaas niet helemaal mee. De onverharde wegen veranderen echter niet niet in plakkende modderpaden en waren nog prima te fietsen.
We hebben weinig meegekregen van de Zweedse keuken. We zijn dus een keer uit eten geweest bij een Indiaas restaurant. Bij het ontbijtbuffet ligt nu naast de gebruikelijke continentale ontbijtspullen nu ook knäckebröd en kleine Zweedse balletjes.
We hebben ook weinig meegekregen van de Zweedse cultuur. We hebben vooral ongelooflijk veel bomen, mos en meertjes gezien. Naast de eerder genoemde slangen hebben we heel veel mini kikkertjes gezien, dikke naaktslakken, een beperkt assortiment vogels, konijnen en hazen en reeen. De grotere wilde dieren zoals rendieren, elanden, lynxen en beren hebben zich goed verstopt. We vermoeden dat we met onze door vuil en nattigheid knarsende kettingen, al van verre te horen waren.