Wat weten wij eigenlijk van Noorwegen? Niet veel meer dan wat we lezen in de detectives. We verwachten daarom dat we veel ingewikkelde moordzaken op moeten lossen met breed onderzoek naar vele verdachten. Al voordat we voet aan wal zetten klopt dat beeld. We maken de overtocht naar Noorwegen in het onderhoudende gezelschap van Tejo uit Sassenheim , die al zeer geruime tijd bij de recherche werkt. In de persoon Tejo herbergt een mooie kruising tussen Zuid-Hollandse branie en Achterhoekse (waar zijn roots liggen) nuchterheid. Hij is echter niet op weg naar Noorwegen om met zijn jarenlange ervaring te assisteren in een intrigerende internationale zaak, maar hij is op fietsvakantie. Hij beperkt zijn route door Noorwegen tot 500 meter en stapt direct over naar een boot naar Denemarken.
Vanaf de boot ziet de haven van Kristiansand er weinig uitnodigend uit en we besluiten de stad niet te bekijken en direct aan de route noordwaarts te beginnen. Al snel volgen we de nationale sykkel route 3. De keurig aangegeven en aangelegde vrijliggende fietspaden worden rustige wegen en zelfs prachtige gravelpaden en karrensporen. De route is verrassend mooi, telt meer hoogtemeters dan we in Nederland gewend zij en kent ook verrassend weinig dorpjes, winkeltjes, terrasjes en geldautomaten. De eerste (en laatste) winkel ligt in een dorp op zo'n 20 km fietsen en de volgende pas na 75 km. Met 28 graden en volop zon hebben we gelukkig de uitzonderlijke hitte van Nederland achter ons gelaten.
Halverwege de eerste Noorse etappe vinden we een kampeerplek met schuilhutten. Caravans en campers kunnen hier niet komen. Dit soort plekken zouden ideaal zijn om te overnachten. We zoeken internet af maar kunnen deze plek op geen enkele site terugvinden, laat staan dat we daarmee andere soortgelijke plekken kunnen vinden. We schakelen een hulplijn in en vragen het aan oud-collega Ilse Konings, die nu in Noorwegen woont. De plekken blijken helaas niet op een site te staan. In sommige gebieden zijn er veel en andere gebieden juist weer niet.
We fietsen voluit genietend van Noorwegen naar het stadje Evje op 75 km met een supermarkt en een camping. Op google maps staat 'erg mooie camping' onder de naam Odden camping. We blijken echter verschrikkelijk verwend te zijn met de eerdere (natuur)campings in Nederland. Het is er hutjemutje vol met een hoog tokkie gehalte, veel jankende kleine kinderen en rond jakkerende minder kleine kinderen. Het sanitair gebouw is ver weg van het tentenveldje (of beter -strookje). Verder veel vaste standplaatsen en caravans en campers. Als Roelie na de wandeling onder de douche wil stappen, blijkt er een munt van 10 kronen in moet om water te krijgen. Daar had de receptie niets over gezegd. We hebben geen muntjes. We hebben nog geen kronen. We zijn zelfs nog geen geldautomaat tegengekomen en de kassa juf was niet geautoriseerd om extra geld te geven.
Laten we deze camping snel vergeten, want wat was het een prachtige fietstocht vandaag!!
De route op de tweede dag door het Setedal blijft schitterend maar is wat minder afwisselend en veelal op asfalt. Fysiek, maar ook mentaal worden we op de proef gesteld. In principe blijven de hele dag in hetzelfde dal, langs de Otra fietsen. Het eindpunt van de dag ligt slechts 30-40 meter hoger dat het beginpunt, maar de weg gaat op en af en op en af en op en af, maar we tikken tegen de 1000 hoogtemeters aan. Afdalingen lijken spaarzamer en altijd te kort.
Storstraumen rasteplass
In het dorp Rysstad kamperen we op een prachtig tenten veldje aan het water. De camping bevalt ons al heel veel beter: is klein, ruimere plekken en niet overvol. De weerberichten lijken af te koersen op minder zomerse dagen dus we besluiten deze dag te vieren met een zogenaamde picknick bbq.
Tot nu toe hebbben we route nummer 3 gevolgd langs de Otra. Boven het dorpje Valle gaan we over op route nummer 2 richting de Telemark regio. Die begint met een 6,5 kilometer lange klim van constant +7%. Harry heeft derailleur problemen en kan zijn lichtste versnellingen niet gebruiken. Gerekend werd op lopen maar hij slaat zich er moedig doorheen en weet toch fietsend boven te komen.
Eerder viel het ons op dat er weinig beestjes zijn. Geen vogelgezang vanuit de bomen, geen overstekende slakken, geen verschrikt wegspringende hertjes en geen op termiek zwevende roofvogels. Een enkele steekmug zien we minder vaak dan dat we bulten voelen. Op de klim krijgen we eindelijk bezoek van wildlife: een zwerm vliegen komt op ons zweet af. Het lijken bijna Australische toestanden. Eenmaal boven op meer dan 800 meter hoogte zorgt een koel briesje dat de vliegen ons weer met rust laten.
Bijtanken bij een waterval: zoete koffiebroodjes, bananen en appels zijn favoriete brandstof.
Plukjes sneeuw op de bergen in de achtergrond.
De steile klim naar de hoogvlakte valt uiteindelijk in het niets bij de afdaling: in 5 km lang storten we met 11% van het plateau af en fietsen het dorp Dalen in. Het slechtere weer heeft vertraging opgelopen en dat vieren we met opnieuw een bbq. Als de stokjes op de grill liggen zien de regenwolken aankomen drijven. Om 10 uur 's avond begint het te regenen en dat gaat door tot 9 uur 's ochtends. Met een kletsnatte tent en tarp vertrekken we vanuit Dalen in oostelijke richting.
Tunnel langs het meer bij Dalen
We kamperen bij Kilen camping. Ondanks de regen van vannacht is het niet afgekoeld en hebben we een prachtige warme en zonnige middag gehad. Als we inchecken zien we gekoelde blikjes bier staan en bestellen er 2. We wisten ervan maar nu wordt het heel duidelijk: bier is belachelijk duur. De 2 biertjes kosten samen € 17 en ze zijn heerlijk.
We even moeite hebben om het tentenveld te vinden, omdat er geen enkele tent staat. Ook deze camping richt zich op vooral vaste seizoensplekken. Even later komen er -vermoedelijk- Duitse fietsers aan die vrij apathisch maar effectief elk contact uit de weg gaan.
Het tentenveldje is ver van het voorzieningengebouw. Voor de douche is een telefoon met betaalfunctie nodig. Deze keer heeft de receptioniste ons dat uitgelegd en het werkt ook nog eens prima.
Na 250 km klimmen en dalen vinden we een stukje plat bij Lunde. Van korte duur maar wel even heel erg lekker voor de beenspieren. Op zondag is de supermarkt gesloten en we eten nog een paar Liga's die al vanaf huis in de tas zitten.
Langs de oevers van aaneengeschakelde meren fietsen we naar het Telemarkkanaal. Bij Vrangfoss moet 23 meter hoogte verschil worden overbrugd. Er liggen achtereenvolgens 5 sluizen om boten bergop of bergaf te krijgen. Iets verder stroomafwaarts moeten we de fiets over de sluis krijgen maar die is niet gemaakt voor bepakte fietsen. Direct erna volg een korte maar super steile klim om op een pad naar het dorpje Ulefoss. Hier is het tankstation geopend waar ook broodjes en vooral fastfood wordt verkocht.
In Ulefoss stopt het Telemark kanaal en stoppen wij met fietsroute 2. We slaan af naar het stadje Skien. Het begint licht te regenen. We hebben via AirBnb een apartmentje gereserveerd voor 2 nachten. Al dagenlang wordt voor morgen veel en langdurige regen voorspeld: tijd voor een dak boven ons hoofd en na 9 dagen fietsen willen de benen ook wat rust en Harry's derailleur moet naar de dokter.
Ook in Skien zijn slechts enkele winkels open op zondag en die blijken een soort mini-dependance met een beperkt assortiment: fris en diepvries pizza. Dat maakt de keuze eenvoudig. Het appartement heeft een oven. En een warme douche want het is inmiddels toch wel al hard aan het regenen en na een heerlijke start van deze dag gaat ook de temperatuur hard onderuit naar iets van 16 graden. Wij kluisteren ons voor het big screen tv van het appartement met 3000+ internationale zenders en genieten van het slot van de Tour de France.
PS het onderzoek naar de moord op 20 tot 25 vliegen tussen Valle en Dalen is afgerond. De daders hebben bekend en betuigen geen spijt.