Ontspullen fase 1

Na 3 maanden “innerlijke reis” door de Rocky Mountains beseffen we bij thuiskomst wat een gigantische berg veelal ongebruikte spullen wij hebben. Als je 3 maanden dolgelukkig leeft uit een paar fietstassen, komt al dat bezit thuis beklemmend over.

We besluiten direct om te ontspullen! We zijn overigens niet de enigen: ontspullen is “in no time” een trend, en is een modebegrip geworden. Alhoewel de autocorrectie van MS Word het woord nog niet kent. Er blijkt al ontzettend veel over geschreven, geblogd en gevlogd te zijn. Ik heb net voor het eerst gegoogeld op “ontspullen” en de do’s en do not’s vliegen je om de oren. Wij hadden niets gelezen en zijn “gewoon begonnen” vanuit een de beklemming van bezit die we samen voelen.

Even de setting qua periode van Ontspullen fase 1. We zijn wat verwend en weten ons bovenmodale inkomen altijd ruimschoots uit te geven. We gooien onszelf in het diepe door 3 maanden te gaan fietsen èn back to basic te kamperen. Dat blijkt een schot in de roos. Als we in september 2017 thuiskomen, voelen we het gemis van “eenvoudig en intens”, dat plaatsmaakte voor “veel en onbeduidend”. Het voelt niet goed! Eind september ontstaat het idee om de wereld rond te gaan fietsen. Eind november vinden wij dat we voldoende hebben uitgezocht voor een “GO”! Maar wat doen we met ons grootste bezit, ons huis: verkopen of verhuren? Verhuren heeft aanvankelijk onze voorkeur, maar n de kerstvakantie wagen we ook de gok om tot verkoop over te gaan. Of beter: om te kijken of we het huis kunnen verkopen zonder met een hoge restschuld te blijven zitten. We hebben ons huis in 2008 nét voor de woningmarktcrisis gekocht en sindsdien staat het “onder water” Als we met een schuld blijven zitten gaat ons fietsavontuur niet door! Op 5 januari 2018 zitten we bij de makelaar. Ilse Coehorst van Lelieveld Makelaars in Oirschot gaat er voor en verkoopt na 5 dagen ons huis voor de vraagprijs.  Dat zet het ontspullen in een compleet ander daglicht. Daarover later meer.

Maar terug naar Ontspullenfase 1. Hier overheerst gewoon de wil om gewoon minder spullen te hebben. Om dingen weg te doen door ze te verkopen of gratis weg te geven. We willen niets weggooien: onze spullen moeten een (betere) bestemming krijgen. Het platform dat we hiervoor gebruiken is Marktplaats en bij uitzondering (boeken, stripboeken en LP’s) benaderen we een opkoper.

Tja, hoe hebben wij dit dan aangepakt? Nou, dus niet om tips in tijdschriften of zelfs complete boeken te lezen. Ook hebben we in deze periode geen plan. We ontspullen op gevoel, maar toch kan ik achteraf de volgende lijn (in 7 vragen) ontdekken:

1. Wat staat ons in de weg?

Mooi, sjiek, stijlvol, ooit bruikbaar; maar het staat in de weg? Doe het weg! De chaises longues die altijd in onze tuinkamer hebben gestaan, maar bij de Kerst van 2016 plaats hebben moeten maken voor onze grote tafel van sloophout (die we vervolgens hebben laten staan) zijn nog mooi, maar staan gigantisch in de weg. Weg er mee. Die 2ekoelkast? Misschien handig als er een (heel) groot feest in de zomer wordt gehouden, maar voor alle andere momenten: compleet onzinnig!

2. Wat gebruiken we niet (meer)?

Boeken zijn op een gegeven moment uitgelezen. Je kan ze houden of iemand anders blij mee maken.

3. Wat hebben we sinds we hier zijn komen wonen niet meer aangeraakt?

Spullen waar je gewoon niets mee doet? Doe het weg! Dit kunnen ook spullen zijn die je best dierbaar zijn. Als voorbeeld kan ik de verzameling van “De Rode Ridder” stripboeken en de LP-collectie noemen. Voor de LP’s hebben wij 10 jaar geleden, toen we hier kwamen wonen, een LP-speler met USB-aansluiting gekocht. Leuk! Nou, die hebben we één keer gebruikt. Zowel de Rode Ridders als de LP’s zijn in verhuisdozen opgeslagen in onze berging en worden er door de jaren heen niet beter op. Belangrijker is: we doen er niets mee! Een opkoper die er een acceptabele prijs voor wil geven, is snel gevonden. Hij neemt het allemaal mee.

4. Wat kost geld om te behouden?

Trots bezit, maar niet noodzakelijk en het kost geld? Doe het weg! Ja, hier snijden we een gevoelig onderwerp aan, haha. Harry’s sportwagen valt namelijk onder deze noemer. Hij is er ontzettend trots op en rijdt er nog dagelijks mee naar de sportschool. Maar ja, we hebben nog een auto (leasebak van Roelie) en de sportschool is ook met de fiets bereikbaar. Bovenal: de sportauto kost geld, veel geld (en levert nu nog wat op). Harry wil hem echter niet op Marktplaats of AutoTrader zetten. Met een brok in zijn keel heeft Harry hem in december naar de dealer gebracht, waar hij hem in 2013 had gekocht.

5. Wat voelt fijn om weg te doen? Waar maak je iemand blij mee?

Lijsten, heel veel lijsten voor startende jongeren met een eigen plek. Een dubbelwandige theepot voor een nieuwe Nederlander. Oud-hollandse bordspelen voor een leraar aan een basisschool. Een 30 m-lichtslang voor buiten voor een pas gescheiden vrouw (die zich die niet veilig voelt alleen in haar nieuwe huis).