Harry en Roelie Morskate verlieten Oirschot eind juni voor een wereldreis van drie jaar. Per fiets. Ze zitten nu in India.
Ze zijn bijna zes maanden onderweg en hebben op de fiets al ruim achtduizend kilometers en vijftien landen achter zich gelaten. Terwijl familie en vrienden in Nederland zich voorbereiden op kerst zitten Harry en Roelie Morskate in het warme India. Kerstbomen zijn hier, in de deelstaat Assam, ver te zoeken.
,,We hadden gedacht dat we die aanloop naar de feestdagen wel zouden missen. De gezelligheid. Maar in deze omgeving doet wei- nig je aan kerst denken. Verderop, in de deelstaat Nagaland, wonen veel christenen. Mogelijk krijgen we daar iets mee van het kerstgevoel.’’
Harry en Roelie zijn bezig met een bijzondere reis. Ze verkochten zo’n beetje alle bezittingen, inclusief hun appartement in Oirschot, en gingen op 29 juni op pad voor een wereldreis op de fiets. Drie jaar hebben ze ervoor uitgetrok- ken. Het eerste half jaar zit er bijna op en is prima verlopen. ,,Het gaat echt super”, vertelt het tweetal per telefoon. Er zijn slechts twee kleinere tegenslagen op hun pad gekomen. Roelie werd ziek in Servië en moest enkele dagen rust houden. Harry ‘deed een dagje mee met ziek zijn’. En sinds hun vertrek vanuit Kathmandu in Nepal heeft Harry last van een ontstoken achillespees. ,,Het is nog steeds wat pijnlijk, maar ach, we hebben vandaag toch weer 110 kilometer gereden.”
Over de hoogtepunten van de trip tot nu toe hoeven de Morskates niet lang na te denken. Turkije was de eerste. Ze hadden drie weken gepland om het land te doorkruisen. ,,Het zijn er acht geworden’’, vertelt Roelie. ,,De Turken zijn ongelooflijk gastvrij, geïnteresseerd en hoffelijk. Het is een prachtig land, veel mooier dan we hadden verwacht.”
In Georgië nam het duo het vliegtuig naar Nepal. Daar werd de fiets even opzijgezet en wachtte een tiendaagse wandeltocht: het Annapurna Circuit in de Himalaya, het andere onbetwiste hoogtepunt op de reis tot nu toe. Veel meer dan in Europa is een fietsend stel uit Nederland in Nepal en India een attractie op zich. ,,Er wonen hier zoveel mensen. Ze komen continu naast je rijden en hebben dan allemaal drie vragen: waar kom je vandaan, waar ga je naartoe en als laatste: mag ik een selfie maken? Ja, soms zijn ze een beetje opdringerig, maar goed, straks komen we door gebieden waar we dagenlang geen levende ziel tegenkomen.”
Onveilig hebben ze zich nog niet gevoeld (‘geen moment’) , al is het qua verkeer aanpassen. Buiten Europa immers geen brede fiets- paden, maar veel hectiek. Harry, met een glimlach: ,,India is vol- gens mij het enige land waar spookrijden en afsnijden volstrekt normaal zijn.”
Na India wacht ‘een flinke slinger door Azië’ voordat het tweetal over enkele maanden vanuit Bali naar Australië vliegt. Maar hoe ze precies gaan rijden, blijft ongewis. De geplande route is slechts een leidraad. Harry: ,,We wijken er heel vaak vanaf. Als we leuke tips krijgen, gaan we daarop af. We maken daardoor veel meer kilo- meters dan beoogd, maar dit is precies hoe we het willen doen.”
Bron: Eindhovens dagblad, 17 december 2018,
Frank van den Heuvel f.vdheuvel@ed.nl